Öyle mi?
Anlıyorum.
... olmalı.
Beraber düşünelim.
Yetişkin benliği, karşısındakinin duygusunu anlamaya ve anladığını ona ifade etmeye çalışır.
Yetişkin Benliği
Akılcıdır. (Ana Baba Benliği: Bu iş böyle yapılır, sen o kadar aklını yorma!)
Paylaşır. (Ana Baba Benliği: Büyükler konuşunca küçükler susar!)
Anlar. (Ana Baba Benliği: Saçmalama!)
Geliştirir. (Ana Baba Benliği: Sen dur ben yaparım!)
Çözüm bulmaya yöneliktir. (Ana Baba Benliği: Yeni icatlar çıkarma!)
Sağlıklı iletişim için önce karşımızdakini anlamalıyız.
Anlamak için önce yetişkin benliğimizi kullanmalı, daha sonra duruma uygun benliğimizle karşılık vermeliyiz.
Anlaşıldığını hisseden kişi, daha fazla anlatacak ve gerçek sorunu farklı boyutlarıyla görecektir.
Sonuçta kendi çözümünü kendisi bulacak, çözüm imkansızsa, çözümsüzlüğü kabullenecektir.
İletişimde her benlik, doğru yerde ve zamanda kullanılmalıdır.
Ancak önemli olan, yetişkin benliğini önce kullanarak karşımızdakini anlamaktır.
Anladıktan sonra hangi benlikle davranmanın uygun olacağına karar verirsek, iletişime buna göre devam edebiliriz.